Bir Yıldız Kaydı

Dün o konuşurken ve ben konuşurken, ona anlatmak istedim. Aslında söylemek istediklerimin altında çok daha farklı bir şeyler olduğunu anlamasını istedim. "Sen yoktun yanımda; ama o vardı, ikiniz de yoktunuz yalnızdım ben." demek istedim. Arkadaşımı ona karşı savunurken ve bunları hak etmediğini söylerken aslında söylemek istediğim hak ettiğiydi. Ama kendisinin de en az onun kadar içimde geçen sözleri hak ettiğini söylemek istedim. Ve o anda sadece ona odaklandım. Karşımda konuşan adamın hak ettiklerine odaklandım ve söylemek istediklerimin öfkesi tamamen farklı bir konuda açığa çıktı. Öfkelendim; ama öfkem o duruma değildi. Benim beynimdeki durumaydı. Ona son birkaç aydır gerçekten nasıl olduğumu hiç öğrenmek isteyip istemediğini sormak istedim. Onu dinlemekten rahatsız olmadığımı biliyordu; ama bir an durup bir konuşmayı başlatırken benim de o anki ruh halimin onunkindan farksız olduğunu anlayıp anlamadığını öğrenmek istedim. Ona "Evet, bir sürü arkadaşım vardı; ama ben yalnızdım. Evet yanımdaydın, ama ben yalnızdım." demek istedim ve işte buna öfkelendim. Dünyaya öfkelendim. Gökyüzündeki yıldızlarıma öfkelendim. Orada durdukları halde hiçbir işe yaramamalarına öfkelendim. Bir yıldızıma özellikle öfkelendim ve dün gece o yıldız kaydı.