Bilmiyorum belki benimle ilgili ya da hayatla... Ya da tüm bu olanlarla ilgili, içimde olanlarla. Belki de hiçbir şeyle ilgili değildir ve aslında tüm bu hisler olmayan bir şeyin sonucudur. Biliyorum anlaşılmaz ve çelişkilerle dolu bir insanım. Biliyorum, biliyorum... Ben bu muyum? Sanırım.. Kendimi bile tanımakta zorlanıyorum bazen. Kim tanıyabildi ki beni bugüne kadar. Hayır! Haksızlık ediyorum.. Beni benden bile iyi tanıyor bazıları ve onlar gerçekten hakediyor belki de bir parçam olmayı. Ama belki de kıskanıyorumdur. Mantığım kaldıramıyordur. Haykırıyordur: " Nasıl olur da beni benden daha iyi tanırlar!" Beni tanıyan ama hayatımın bir parçası olamayan biri söylemişti bunu bana: Ben mutlu olmayı bilmiyorum! Haklıydı! Ama bunu kabul edemezdim. Ona haklı olduğunu söyleyemezdim işte bu yüzden bir parçam olamadı. Haklı olduğu için. Ve ben acımasız olduğum için.
Sevildiğimi bilmek istiyorum. Biliyorum. Sevildiğimi hissetmek istiyorum. Hissediyorum. Sevildiğim söylensin istiyorum. Söyleniyor. Ama sevildiğime inanamıyorum. Beni, kim niye sevsin ki? Alt tarafı benim işte... Bir şeyin parçası olmak isteyen ama bir şeyin parçası olduğu anda kaçan biri. Çelişkilerinde boğulunabilecek kadar uçsuz. Ve ne olursa olsun mutsuz... Ben benim işte! Neden sevsin ki insanlar beni! Ben bile sevmiyorum kendimi.. Kendime yaptıklarımdan sonra sevemiyorum... Ama sevdiklerini söylüyor insanlar hala ve tuhaftır ki hissedebiliyorum bunu! Ama kim niye sevsin ki beni!
Hayat.
14 yıl önce
